Wystawa
22.06 – 14.07.2023
Kuratorka: Anna Batko
Wernisaż: 21.06.2023, godz. 18.00
Galeria Domu Norymberskiego, Kraków, ul. Skałeczna 2
One need not be a chamber to be haunted
One need not be a house
The brain has corridors surpassing
Material place
Emily Dickinson
Wnętrze, przynajmniej z założenia, znajduje się w mitycznym centrum. To coś, co pożera zewnątrz, jak żywioł oko cyklonu albo mięsisty owoc pestkę. I nawet jeśli Joseph Conrad pisze, że znaczenie nie kryje się w środku, ale w tym co je otacza, jak trudny do uchwycenia dym albo unosząca się tuż nad ziemią mgła, to rzeczy wydarzają nie tyle pomimo istnienia wnętrza, co właśnie dzięki niemu. Wnętrze jest i patrzy. Już samym aktem obserwacji wpływa na wydarzenia.
Fotografie i stare gazety. Wydarte i pożółkłe strony. Trochę bibelotów, śmieci i rzeczy, o których przeznaczeniu nikt nie pamięta. Rekwizyty zamiast aktorów i aktorek. Nożyczki i odgłos dartego papieru. Czas i przestrzeń. Kolaż to sklejenie świata. Na nowo i inaczej. Wyrwane z kontekstu cytaty i fragmenty tworząc jedną rzeczywistość w tym samym momencie drugą znaczą czarną dziurą. Brakiem, który zieje pustką. Pięć centymetrów w dół, dwa metry w lewo. Oczy na wysokości oczu. Wnętrze to materia halucynacyjnych maskarad i tani teatrzyk, w którym główne role grają lęki, afekty i obijające się o ściany echo. Gilles Delezue badając teorię monad Leibniza pisał, że wszystkie rzeczywistości istnieją równocześnie. W jednej Cezar przekracza Rubikon i wydarzają się okropne rzeczy. W tej drugiej nigdy mu się to nie udaje i dzieją się inne, równie straszne historie.
Między ścianami, w których miało się sny to monolog zmęczonych i straumatyzowanych wnętrzności, które opowiadają o tym, co działo i dzieje się w środku, jakimi korytarzami wędrują i w jakich pokojach śpią i z czyjego kubeczka piją. O tym, co może kryć się za zamkniętymi drzwiami i jak u Dickinson, nie o tym, co jest nawiedzone, ale o tych i o tym, co nieustannie nas nawiedza. To podróż w głąb jaźni, historia niepokojów rozpisana na scenografię mieszczańskiego mieszkania i szeptana opowieść o niepewności postkapitalistycznych społeczeństw. Niepewności, która każe nam snuć najczarniejsze scenariusze. Gdzieś tam jest świat, gdzie one wszystkie się ziszczą. Jeśli już się to nie dzieje.
***
Podobno, jak chce Gombrowicz, w milczeniu wnętrz niebezpieczeństwa realne splatają się z szaleństwem, a świat łączy się z zaświatem. W jednej z adaptacji sztuki Maeterlincka, scenę wstrząsaną dramatem zawierającym się gdzieś między podglądactwem a przekornym „wiem, ale nie powiem”, otacza wielkie malarskie panneau z przeskalowanymi postaciami. Ktoś podgląda, ktoś inny jest podglądany. Można odnieść wrażenie, że statyczne figury pociągają za sznurki, podczas gdy marionetki biegają po scenie tańcząc tak jak im grają. Podobno po jednym ze spektakli sztukę prawie zdjęto bo publiczność skarżyła się, że nie może po niej spać.
Na wystawie pokazane zostaną kolaże Holgera Beckera oraz obiekty i instalacje Bogusława Bachorczyka. W czasie wernisażu towarzyszył im będzie Dom, surrealistyczna animacja z 1958 roku w reżyserii Waleriana Borowczyka i Jana Lenicy. Tytuł odnoszący się do oswojonych wnętrz, ale też nawarstwiających się światów zapożyczony został z Tajnych dzienników Mirona Białoszewskiego.
Anna Batko
Bogusław Bachorczyk, ur. 1969, malarz, rzeźbiarz, rysownik, twórca multimedialny, kurator wystaw, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Absolwent klasy rzeźby w Liceum Kenara w Zakopanym oraz Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP, którą ukończył dyplomem w pracowni prof. Włodzimierza Kunza (1998r.). Stypendysta Miasta Norymbergi i Krakowa, laureat Stypendium Józefa Czapskiego oraz odznaczenia Gloria Artis. Jego prace były prezentowane na ponad 50 wystawach indywidualnych i zbiorowych. Jest autorem koncepcji i wykonawcą wieloletnich projektów twórczych, m.in. dziennika-szkicownika (od 1986 r.), projektu „Pracownia Czysta 17” (od 2003 r.) i plenerowej galerii „Nasz Ogródek” (od 2018r.). Swoją sztukę, często prezentowaną w formie instalacji z elementami performansu, tworzy na styku różnych mediów: malarstwa, rzeźby i fotografii, stosuje bricolage i łączenie technik rzemieślniczych z nowoczesnymi mediami.
Holger Becker, ur. 1971 roku w Norymberdze. W latach 1994 – 1998 studiował historię starożytną, germanistykę i filozofię, a następnie podjął naukę w Hochschule für bildende Künste w Hamburgu, którą ukończył w 2004 roku. Swoje prace prezentował na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w Niemczech, Francji, Holandii, Włoszech i Belgii. Obecnie mieszka i pracuje w Norymberdze. Uprawia klasyczną formę papierowego kolażu czerpiąc z tradycji dadaizmu, surrealizmu i pop artu.
Wystawę można oglądać: wt. – czw.: 12.00 – 18.00 lub po umówieniu się: 12 430 61 27, domnorym@kr.onet.pl