Wystawa: Abstrakcja i wczucie

Kiedyś napięcie pomiędzy abstrakcją a wczuciem zilustrować można by obrazami meandra i klasycznej greckiej rzeźby – dziś wykresem kursu bitcoina i scenami z seriali. Wczucie utożsamiane z naśladownictwem przyrody oznacza w tradycyjnym ujęciu przeżywanie siebie w podziwianym przedmiocie. Taka rozkosz opiera się na podobieństwie form życia: naszej i przedmiotu, w który się wczuwamy. Abstrakcja wymaga przekroczenia naturalnego nastawienia poznawczego i zrozumienia reguł obcego dla nas języka. Oba przeżycia decydują nie tylko o typie estetycznej przyjemności, ale określają naszą wiedzę i świadomość. Mogą włączać nas lub wyłączać ze wspólnot politycznych, wzmacniać poczucie osadzenia w społeczeństwie bądź alienacji. Wychodząc od pracy Wilhelma Worringera pod tym samym tytułem wystawa „Abstrakcja i wczucie” jest próbą uwidocznienia dwóch elementarnych biegunów wizualności.