 |
Krakowskie Centrum Kinowe ARS, ul. Św. Tomasza 11
14.11. - 20.11.2014
Wszystkie pokazy odbywają się o godzinie 21.00. Bilety do nabycia w Krakowskim Centrum Kinowym ARS
|
Pt., 14.11.2014 – Opuścić Marrakesz (Exit Marrakech)
Niemcy 2013, reż. Caroline Link, 122 min.
|
|
 Opuścić Marrakesz / Exit Marrakech Niemcy, 2013, 122 min. Reżyseria: Caroline Link
Scenariusz: Caroline Link
Zdjęcia: Bella Halben
Obsada: Ulrich Tukur, Samuel Schneider, Hafsia Herze, Marie-Lou Sellem Produkcja: Desert Flower Filmproduktion / Monachium
Pokazy Festiwalowe: Monachium 2013, Toronto 2013, Festiwal do Rio 2013, Zurych 2013, Warszawa 2013, Griffoni 2014.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda dla Najlepszego Filmu Griffoni 2014
17-letni Ben podczas wakacji odwiedza swojego ojca, światowej sławy reżysera, który w Marrakeszu pracuje nad spektaklem teatralnym. Chłopak na co dzień mieszka z matką i wyjazd do Maroka, to nie tylko możliwość spędzenia ferii w egzotycznym miejscu, ale też szansa na nawiązanie kontaktów z nieobecnym ojcem. Nie jest to jednak łatwe, bo ten skupiony jest na pracy. Znudzony luksusowym hotelem nastolatek, postanawia poznać miasto na własną rękę, szczególnie te jego zaułki, do których rzadko zapuszczają się zachodni turyści. Gwarny i kolorowy świat małych uliczek i placów targowych pociąga go coraz bardziej. Zafascynowany miejscową dziewczyną oraz jej historią opuszcza hotel i wyrusza z nią do małej, położonej w górach wioski. Zaniepokojony zniknięciem Bena ojciec zaczyna poszukiwania. Nie ma na nie zbyt wiele czasu, bo chory na cukrzycę chłopiec, nie zabrał ze sobą lekarstw. W swoim drugim afrykańskim filmie Carolin Link nawiązuje do prozy mieszkającego przez długi czas w marokańskim Tangerze Paula Bowlesa i ekranizacji przez Bernardo Bertolucciego jego książki „Pod osłoną nieba”. Tego właśnie autora czyta w zaciszu hotelowego basenu ojciec Bena. Ten sugeruje, że lepiej byłoby poznawać kraj podróżując niż oddając się lekturze książek napisanych przez innych. Ojciec zaprzecza twierdząc, że woli sztukę od natury. Sprowokowana przez chłopca podróż, staje się dla Heinricha nie tylko nieplanowaną wyprawą w głąb pustynnej Afryki Północnej, ale przede wszystkim szansą za zbudowanie uczuciowej więzi z synem. Bohaterowie Bowlesa wyruszając na swoją wędrówkę też mają nadzieję na odnalezienie utraconych emocji. Im, w przeciwieństwie do protagonistów filmu Caroline Link, to się nie udaje.
Caroline Link urodziła się w 1964 roku w Bad Nauheim. Pracę w branży filmowej rozpoczęła jako stażystka w Bavaria Film Studios. Studiowała w Akademii Filmu i Telewizji w Monachium. Jej filmy krótkometrażowe i dokumentalne były wielokrotnie nagradzane, podobnie jak późniejsze filmy fabularne. Jej pierwszy obraz "Jenseits der Stille" (Tamta strona ciszy) otrzymał nominację do Oscara, którego dostała za film "Nirgendwo in Afrika" (Nigdzie w Afryce). Otrzymał on także Niemiecką Nagrodę Filmową dla najlepszego filmu, a Caroline Link wyróżniono Nagrodą dla Najlepszego Reżysera. Jej najnowszy film "Exit Marrakech" miał premierę na festiwalu w Toronto.
Dystrybucja: ARRI Film & TV Services GmbH
Tuerkenstr. 89
80799 Monachium Niemcy tel.: +49 89 3809-1419
fax: +49 89 380911-1416
email: rsehr@arri.de
http:// www.arriworldsales.de
|
| |
|
| |
 |
Sob., 15.11.2014 – Droga krzyżowa (Kreuzweg)
Niemcy, 2014, reż. Dieter Brüggemann, 107 min.
|
|
Droga krzyżowa / Kreuzweg Niemcy, 2014, 107 min.
Reżyseria: Dietrich Brüggemann
Scenariusz: Dietrich Brüggemann, Anna Brüggemann
Zdjęcia: Alexander Sass
Obsada: Lea von Alken, Franziska Weisz, Florian Stetter, Lucie Aron, Moritz Knapp
Produkcja: UFA Fiction, Ludwigsburg w koprodukcji z SWR, Baden – Baden; ARTE, Strasburg, cine plus Filmproduktion, Berlin
Pokazy Festiwalowe: Berlinale 2014 (konkurs), Edynburg, 2014, Karlowe Wary, 2014, Jerozolima 2014, Melbourne 2014
Nagrody i wyróżnienia: Srebrny Niedźwiedź za najlepszy scenariusz oraz Nagroda Jury Ekumenicznego, Berlinale 2014; Nagroda Jury Studenckiego, Edynburg, 2014
14 letnia Maria dorasta w bardzo religijnej rodzinie, która należy do Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X i żyje według tradycyjnych, ortodoksyjnych katolickich nakazów wiary. Dziewczyna uczęszczając do szkoły publicznej i kontaktując się z rówieśnikami stale konfrontowana jest ze stylem życia, którego jej rodzina, a w szczególności matka, nie akceptuje. Maria nie może śpiewać w chórze ani brać udziału w lekcjach gimnastyki, ponieważ muzyka, z jaką się tam styka, jest wytworem szatana. Każda próba odstępstwa od surowych reguł Bractwa jest piętnowana, także z tego powodu, że Maria przygotowuje się do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Podczas lekcji religii młody ksiądz, wyjaśniając dogmaty wiary, używa bardzo dobitnego i metaforycznego języka. Wrażliwa i ciągle napominana za swój niezbyt pokorny stosunek do Boga i rodziny dziewczyna przyjmuje jego przykazania dosłownie. Skoro kapłan twierdzi, że Jesus potrzebuje od wiernych ofiary, to należy tę potrzebę zrealizować. Maria postanawia poświecić swoje życie, wierząc, że dzięki temu jej chory trzyletni brat zacznie mówić. Surowość zasad, o jakich opowiada film, przekłada się na surowość formy, jaką swojemu obrazowi nadał reżyser. Historia Marii opowiedziana została w 14 epizodach odpowiadających 14 stacjom drogi krzyżowej. Każdy rozdział to jedno ujęcie kamery, która prowadzona w ten sposób, nadaje filmowej opowieści poetyckiego rytmu i podkreśla jej niezwykłą dramaturgię. Film Dietera Brüggemanna jest z pewnością ważnym głosem w dyskusji o roli religii w świeckim państwie i reprezentujących je instytucjach.
Dieter Brüggemann urodził się w 1976 roku w Monachium. Studiował w Wyższej Szkole Filmowo -Telewizyjnej Konrada Wolfa. Jego zrealizowany w 2003 roku film krótkometrażowy Warum läuft Herr V. Amok? pokazywany był podczas Berlinale w sekcji Panorama. Jest członkiem redakcji magazynu filmowego „Schnitt”. Zadebiutował filmem Neun Szenen, pokazywanym w 2006 roku podczas berlińskiego festiwalu w sekcji Perspektywy Kina Niemieckiego. Tam też cztery tata później zaprezentowany został kolejny jego obraz Renn, wenn du kanast. Droga krzyżowa została nagrodzona na tegorocznym Berlinale za scenariusz oraz otrzymała Nagrodę Jury Ekumenicznego.
Aurora Films Pasaż Ursynowski 1/111 02-784 Warszawa, Poland tel./fax: +48 22 405 41 46 http://www.aurorafilms.pl |
| |
|
| |
|
Niedz., 16.11.2014 – Finsterworld
Niemcy, 2013, reż. Franke Finsterwalder, 91 min.
|
|
Finsterworld
Niemcy 2013, 91 min.
Reżyseria: Frauke Finsterwalder
Scenariusz: Frauke Finsterwalder, Christian Kracht
Zdjęcia: Markus Förderer
Obsada: Johannes Krisach, Michael Maertens, Margit Carstensen, Sandra Hüller, Ronald Zehrfeld, Corinna Harfouch, Jakub Gierszal
Produkcja: Walker+Worm Film, w koprodukcji z Lhasa Films/Berlin, BR/Monachium
Pokazy festiwalowe: Monachium 2013, Montreal 2013, Kolonia 2013, Zurych 2013, Camerimage 2013, Tallin 2013, Vancouver 2014, Edynburg 2014, Walencja 2014, Jerozolima 2014, Cambridge 2014
Wyróżnienia: Niemiecka Nagroda Filmowa 2014 za najlepsza rolę drugoplanową (); nagroda Stowarzyszenia Niemieckich Krytyków Filmowych 2014 za najlepszy scenariusz; Vancouver 2014, nagroda Best Feature Film; Zurych 2013, Nagroda Szwajcarskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Filmowych dla najlepszego niemieckojęzycznego filmu fabularnego; Montreal 2013, Bronze Zenith; Cologne Conference 2013, nagroda dla filmu telewizyjnego, Lünen 2013, Perła.
Akcja filmu rozgrywa się w Niemczech w pozornie nieokreślonych ramach czasowych. Kraj, w którym zawsze świeci słońce, dzieci noszą szkolne mundurki, policjanci przebierają się za pluszowe niedźwiadki, a pedikiurzyści obdarowują starsze panie ciasteczkami. Za pięknem tych równoległych światów czai się jednak otchłań - i tam udajemy się w podróż.
W pięciu wątkach akcji ubranych w cudaczny kostium lekkiej komedii charakterów ukazane są cienkie granice między niewinnością i perwersją, uprzejmością i barbarzyństwem, marginalnością i wzniosłością: wycieczka klasowa do byłego obozu koncentracyjnego z zaangażowanym nauczycielem, problemy w związku policjanta i sfrustrowanej producentki filmów dokumentalnych, romans pedikiurzysty z pacjentką domu spokojnej starości, historia pustelnika żyjącego w lesie i opiekującego się rannym krukiem oraz podróż dobrze sytuowanej i nieco snobistycznej pary 50+, której syn bierze udział w wycieczce klasowej do obozu, a którego z kolei babcia jest pacjentką w domu seniora.
Poszczególne epizody są ze sobą wzajemnie splecione, a dialogi godzą w samopoczucie społeczeństwa dzisiejszych czasów. Charaktery nakręcają się wzajemnie jak spirala aż do dramatycznego końca, którego nikt nie chce i którego nikt nie przewidział, a którego nie dało się uniknąć. W filmie nie widać także przełomowego momentu, od którego wszystko już zmierza do katastrofy. Może dlatego, że tak naprawdę go wcale nie ma. Wielki przełom ma formę małych kroków, które się na siebie nakładają i oddziaływają z dużą siłą.
Frauke Finsterwalder urodziła się w roku 1975 w Hamburgu. Po studiach z zakresu literaturoznawstwa i historii w Berlinie pracowała w Teatrze Maxima Gorkiego oraz Volksbühne przy placu Róży Luksemburg, a następnie jako dziennikarz dla gazety Süddeutsche Zeitung. Później studiowała reżyserię filmów dokumentalnych w Wyższej Szkole Filmowo - Telewizyjnej w Monachium. Aktualnie żyje z rodziną w Afryce Wschodniej. Finsterworld jest jej pierwszym filmem fabularnym.
Dystrybucja:
Global Screen GmbH
Sonnenstr. 21
80331 Monachium
Niemcy
tel.: +49-89-24 41 29 55 00
fax: +49-89-24 41 29 55 20
email: info@globalscreen.de
http://www.globalscreen.de |
| |
|
| |
|
Pn., 17.11.2014 – Rodzice (Eltern)
Niemcy 2013, reż. Robert Thalheim, 99 min.
|
|
Rodzice / Eltern
Niemcy 2013, 99 min.
Reżyseria: Robert Thalheim
Scenariusz: Robert Thalheim, Jane Ainscough
Zdjęcia: Henner Besuch
Obsada: Christiane Paul, Charly Hübner, Emilia Pieske, Clara Lago, Paraschivka Dragus
Producenci: Dirk Engelhardt, Andreas Banz, Matthias Miegel
Produkcja: Kundschafter Filmproduktion/Berlin
Pokazy festiwalowe: Rio 2013, Zurych 2013, Tallin 2013, Edynburg 2014, Szanghaj 2014
Christine i Konrad tworzą "nowoczesną rodzinę": On nie pracuje i troszczy się o dzieci i dom, ona zarabia pieniądze na utrzymanie rodziny jako lekarz. Gdy Konrad, reżyser teatralny, po latach otrzymuje propozycję realizacji spektaklu, w której widzi szansę na powrót do zawodu, życie rodzinne poddane zostaje wielkiej próbie: Pochodząca z Argentyny opiekunka do dzieci okazuje się kompletnym niewypałem, przekorna starsza córka stale się buntuje, a młodsza Emma czeka z utęsknieniem na następcę jej zmarłego chomika. Konradowi zamiana ról z ojca troszczącego się o rodzinę na reżysera przychodzi trudniej niż przypuszczał, Christine zaś nie daje rady połączyć pracy na sali operacyjnej z gotowaniem i opieką nad dziećmi. Gdy Konrad ma już dość stałego obarczania go obowiązkami rodzicielskimi i wyprowadza się z domu, wszyscy uświadamiają sobie, że ich życie musi się całkowicie zmienić.
Film Thalheima opowiada o realnych konfliktach dnia codziennego, z którymi mierzy się współczesna rodzina opierająca swoją egzystencję na partnerskich zasadach. Głównym problemem nie jest tu zamiana ról, tylko godzenie pracy zawodowej z opieką nad dziećmi. Reżyser pokazuje, jak trudno jest nawiązać i utrzymać bliską więź z dziećmi, jeśli jednocześnie chce się być aktywnym zawodowo, i jak trudnym logistycznym przedsięwzięciem jest organizacja życia rodziny, jeśli wszyscy jej członkowie funkcjonują na równych prawach.
Robert Thalheim urodził się w 1974 roku w Berlinie. Reżyserię studiował w Wyższej Szkole Filmowej i Telewizyjnej im. Konrada Wolfa w Poczdamie-Babelsbergu. W 2000 roku wspólnie z Stefanem Meyerem opublikował książkę Asche oder Diamant? Polnische Geschichte in den Filmen von Andrzej Wajda (Popiół czy diament? Polska historia w filmach Andrzeja Wajdy) . W 2005 roku zadebiutował filmem Netto, który zdobył na festiwalu w Berlinie w sekcji ”Perspektywy Kina Niemieckiego” nagrodę jury. Film nagrodzono też, przyznaną po raz pierwszy w 2005 roku, Niemiecka Nagroda Filmową. Pod koniec lat 90. Thalheim odbywał w Międzynarodowym Centrum Spotkań Młodzieży w Oświęcimiu zastępczą służbę wojskową. Na podstawie zebranych tam doświadczeń powstał film Na koniec przyjdą turyści. Kolejnym jego filmem kinowym był Zachodni wiatr, zrealizowany w 2011 roku.
Dystrybucja:
Kundschafter Filmproduktion GmbH
Reinickendorfer Str. 17
13347 Berlin
Niemcy
tel.: +49 (0)30 700 800 800
fax: +49 (0)30 700 800 808
email: info@kundschafterfilm.de
http:// www.kundschafterfilm.de
|
| |
|
| |
|
Wt., 18.11.2014 – Miedzy światami (Zwischen Welten)
Niemcy 2014, reż. Feo Aladag, 103 min.
|
|
Między światami / Zwischen Welten
Niemcy, 2014, 103 min.
Reżyseria: Feo Aladag
Scenariusz: Feo Aladag
Zdjęcia: Judith Kaufmann
Obsada: Ronald Zehrfeld, Mohsin Ahmady, Saida Barmaki, Abdul Salam Yosofzai
Produkcja: Independent Artists Filmproduktion / Berlin, w koprodukcji z Geißendörfer Film- und Fernsehproduktion / Kolonia, ZDF / Moguncja, ARTE / Strasbourg.
Pokazy Festiwalowe: Berlinale 2014 (konkurs), Golden Apricot, Erewań
Jesper, żołnierz Bundeswehry, wyrusza po raz drugi z misją wojskową do Afganistanu. Ma pełnić służbę jako dowódca oddziału zwiadowczego w oddalonej od głównych koszar wiosce. Z względu na charakter placówki musi współpracować z jej mieszkańcami, którzy, chociaż są w opozycji do Talibów, to żołnierzy z międzynarodowego kontyngentu uważają za okupantów. Łącznikiem obu stron jest tłumacz Tarik. Zadanie, którego podjął się młody chłopak, nie jest ani łatwe, ani bezpieczne. Tarik przekłada nie tylko słowa, Niemcom objaśnia mentalność i skomplikowane zwyczaje tubylców, im z kolei intencje ukryte w wypowiedziach żołnierzy. Przez Talibów jest uważany za zdrajcę i kolaboranta. Za podobną działalność jego ojciec zapłacił życiem, teraz szykany zaczynają dotykać jego siostrę. Kiedy zostaje postrzelona przez Talibów, jedynym dla niej ratunkiem jest transport do koszar i natychmiastowa operacja. Jesper prosi przełożonych o zgodę na przewiezienie rannej dziewczyny, ale jej nie dostaje. Jego decyzja, żeby działać na własną rękę, pociągnie za sobą nieprzewidziane przez nikogo konsekwencje.
Między światami, to nie tylko tytuł filmu znanej, także w Polsce o obrazu Obca, austriackiej reżyserki. To mentalna przestrzeń, w jakiej znajdują się jej bohaterowie: zarówno Tarik, jak i Umay z Obcej. Obydwoje urodzeni i wychowani w krajach islamskich chcą żyć w europejskim społeczeństwie i skorzystać z oferowanej przez nie wolności. Ich beznadziejne zmaganie z losem, jaki przypadł im w udziale, oraz bezsilność tych, którzy chcieliby im w tym pomóc, to temat po raz drugi podjęty z sukcesem przez Feo Aladag.
Feo Aladag urodziła się w 1972 roku w Wiedniu. Studiowała komunikację społeczną i psychologię w Wiedniu i Londynie. Uczęszczała również do szkoły aktorskiej. Po ukończeniu studiów pracowała jako dziennikarka i autorka scenariuszy dla telewizji, kontynuując naukę w Niemieckiej Akademii Filmowo-Telewizyjnej w Berlinie. W 2004 roku założyła wraz z Züli Aladag firmę producencką Independent Artists Filmproduktion. Zadebiutowała filmem Obca. Między światami to jej drugi autorski obraz, którego jest także producentką.
Dystrybucja: Bomba Film Sp. z o.o. ul. Narutowicza 23/9 20-004 Lublin tel.: 517 212 537
|
| |
|
| |
|
Śr., 19.11.2014 – Zachód (Westen)
Niemcy 2013, reż. Christian Schwochow, 102 min.
|
|
Zachód / Westen
Niemcy, 2013, 102 min.
Reżyseria: Christian Schwochow
Scenariusz: Heine Schwochow
Zdjęcia: Frank Lamm
Obsada: Jördis Triebel, Tristan Göbel, Jachy Ido,Alexander Scheer
Produkcja: z ero one film, Berlin; TERZ Film, Kolonia; öFilm, Berlin
Pokazy Festiwalowe: Montreal 2013, Black Nights Tallin 2013, Arras 2013, Hof 2013, Seattle 2014.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda FIPRESCI i Nagroda dla Najlepszej Aktorki ( Jördis Triebel), Montreal 2013; Specjalna Nagroda Jury, Arras 2013; Niemiecka Nagroda Filmowa dla Najlepszej Aktorki ( Jördis Triebel), 2014.
Pod koniec lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku Nelly Senff, po dwóch latach oczekiwania na pozwolenie, udaje się wreszcie wyjechać na zachód. Po przekroczeniu granicy zostaje wraz z dziewięcioletnim synem umieszczona w obozie przejściowym w Berlinie Zachodnim. Obskurny budynek i nadmierna liczba jego lokatorów wcale nie wskazuje na to, że młoda kobieta znalazła się w lepszym, a przynajmniej bardziej kolorowym świecie. Nadzieja, że szybko znajdzie pracę i jako naukowiec będzie mogła dalej prowadzić badania, które uniemożliwiono jej we wschodnioberlińskiej Akademii Nauk, jest płonna. Osoby przebywające w obozie szybko pozbawiają ją także złudzeń na rychłą przeprowadzkę i samodzielną egzystencję. Zanim to nastąpi Nelly musi zostać zweryfikowana i zebrać odpowiednią liczbę pieczątek, które potwierdzą jej zdolność do życia w nowym systemie. Przed tym czeka ją cała seria przesłuchań przed amerykańskim oficerem, bo to w tej strefie okupacyjnej znajduje się obóz dla uchodźców zza żelaznej kurtyny. Powód ku temu jest identyczny jak po drugiej stronie muru: ojcem jej syna jest Rosjanin o niejasnej biografii i niewyjaśnionych okolicznościach śmierci. Uciekając przed nękającą ją z tego powodu STASI, Nelly dostaje się w tryby tej samej maszyny.
Scenariusz filmu napisała matka reżysera, która w podobnych okolicznościach i w tym samym czasie opuściła wraz z rodziną dawną NRD. Jego podstawą była książka Julii Frank „Berlin-Marienfelde”, która ukazała się także w języku polskim w serii Kroki. Autorka opisuje w niej doświadczenia z pobytu w obozie wraz matką i bratem po wyjeździe z Niemiec Wschodnich. W książce Frank obóz w Marienfelde wraz z jego mieszkańcami to metafora zamkniętego, totalitarnego państwa z tą tylko różnicą, że przepustka do lepszego świata leżała w rękach Amerykanów.
Christian Schwochow urodził się w roku 1978 w Bergen na wyspie Rügen. Dorastał w Berlinie, Lipsku i Hanowerze. W latach 2002–2008 studiował reżyserię filmową w Akademii Filmowej Badenii- Wirtembergii. Jeszcze jako student zrealizował krótkie filmy dokumentalne, a także film fabularny Marta und der fliegende Großvater (2006) (Marta i latający dziadek). Jego filmem dyplomowym był doskonale przyjęty przez krytykę i publiczność film Novemberkind (2008), za który otrzymał nagrodę publiczności na Max Ophüls Film Festival. Kolejnymi filmami były: Die Unsichtbare (2011), dwuczęściowy film telewizyjny Der Turm (2012) oraz Westen (2013). Podczas tegorocznego Filmfest w Monachium Christan Schwochow zaprezentował swój ostatni film Bornholmer Straße, którego tematem jest upadek muru berlińskiego z perspektywy wschodnioniemieckich pograniczników.
Dystrybucja:
Vivarto
ul. Nieszawska 4B,
03-382 Warszawa
tel.:+48 22 826 60 48
fax: +48 22 353 96 03
email: kontakt1@vivarto.pl
www.vivarto.pl
|
| |
|
| |
|
Czw., 20.11.2014 – Beltracchi – Sztuka Fałszerstwa (Beltracchi – Die Kunst der Fälschung)
Niemcy 2013, reż. Arne Birkenstock, 102 min.
|
|
Beltracchi – Sztuka fałszerstwa / Beltracchi – Die Kunst der Fälschung
Niemcy, 2013, 102 min.
Reżyseria: Arne Birkenstock
Scenariusz: Arne Birkenstock
Zdjęcia: Marcus Winterbauer
Z udziałem: Wolfgang Beltracchi, Helene Beltracchi
Produkcja: Fruitmarket Arts & Media, Kolonia; Senator Entertainment, Berlin; TELEPOOL, Monachium.
Pokazy Festiwalowe: Toronto 2013, Berlin 2014, Warszawa 2014, Camerimage, Bydgoszcz 2014
Nagrody i wyróżnienia: Niemiecka Nagroda Filmowa dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego, 2014
Wolfgang Beltracchi, genialny fałszerz dzieł sztuki jest bohaterem filmu, który uznany został w Niemczech za najlepszy dokument ubiegłego roku. Jego protagonista opowiada, jak przez prawie 40 lat tworzył obrazy i podpisywał je nazwiskami najwybitniejszych artystów XX wieku: Maxa Ernsta, Fernanda Legera, Heinricha Campendonka, Andre Deraina czy Maxa Pechsteina. Niezwykłe w jego historii jest to, że nie wykonywał kopii ich prac, tylko malował nowe, wykorzystując wiedzę na temat warsztatu, życia i dorobku artystycznego wspomnianych twórców. Do każdego wykonanego dzieła wymyślał jego historię: okoliczności powstania, poszczególnych właścicieli, powody, dla których ma zostać sprzedany itp. Każdy fałszywy obraz miał swoją fałszywą metrykę, na tyle wiarygodną, że nie budziła ona zastrzeżeń ani wybitych rzeczoznawców, ani historyków sztuki, ani właścicieli galerii czy renomowanych muzeów, ani przedstawicieli domów aukcyjnych. Do dzisiaj nie wiadomo ile z oglądanych w muzealnych salach lub zamkniętych w sejfach obrazów wyszło spod ręki niemieckiego fałszerza, bo nikt nie chce przyznać się do blamażu i braku kompetencji.
Film Birkenstocka ogląda się z ambiwalentnym uczuciem. Z jednej strony z podziwem patrzy się na jego bohatera, który w teatralny sposób postanowił uzupełnić dorobek wielkich mistrzów malując obrazy, jakie nie powstały, ale mogły powstać. Z drugiej zaś trudno jest pochwalać fałszerstwo, którego poniekąd każdy z nas, przeciętny i pozbawiony specjalistycznej wiedzy bywalec muzeum, pada ofiarą. Ale wyprowadzenie w pole ludzi rządzących handlem dziełami sztuki budzi w widzach bardziej lub mniej skrywaną satysfakcję.
Arne Birkenstock urodział się w 1967 roku. Studiował ekonomię, nauki polityczne, historię i romanistykę w Kolonii, Buenos Aires i Kordobie. Podczas studiów zrealizował swoje pierwsze filmy dokumentalne. Jego pierwszy dokument kinowy 12 Tangos – Adios Buenos Aires miał premierę w 2005 roku. Dla niemieckiej telewizji WDR powstały filmy 7000 Kilometer Heimweh – Ein Jahr in China i Sandkastenkriger, a dla ARTE nakręcił Chandani und ihr Elefant, za który otrzymał Niemiecka Nagrodę filmową w kategorii filmów dla dzieci i młodzieży. Arne Birkenstock pracuje także jako producent m.in. nowego filmu sióstr Samdereli znanych w Polsce z obrazu Alemanya
Dystrybucja:
Global Screen GmbH
Sonnenstr. 21
80331 Monachium
Niemcy
tel.: +49-89-24 41 29 55 00
fax: +49-89-24 41 29 55 20
email: info@globalscreen.de
http://www.globalscreen.de
|
| |
|
|
|
|
 |
